Forum III G Strona Główna III G
Forum klasy ex-III G z I LO w Mielcu
 FAQ  •  Szukaj  •  Użytkownicy  •  Grupy •  Galerie   •  Rejestracja  •  Profil  •  Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości  •  Zaloguj
 Ulubione drużyny Zobacz następny temat
Zobacz poprzedni temat
Napisz nowy tematOdpowiedz do tematu
Autor Wiadomość
HanS
3G real forumator
3G real forumator



Dołączył: 27 Lis 2005
Posty: 725 Przeczytał: 0 tematów

Skąd: Mielec

PostWysłany: Pią 16:19, 30 Gru 2005 Powrót do góry

Każdy z nas ma jakąś(eś) ulubioną drużyne.Piszcie tutaj ich nazwy,osiągnięcia,najbardziej nanych piłkaży i coś np z historii klubu.


Post został pochwalony 0 razy
Zobacz profil autora
HanS
3G real forumator
3G real forumator



Dołączył: 27 Lis 2005
Posty: 725 Przeczytał: 0 tematów

Skąd: Mielec

PostWysłany: Pią 16:36, 30 Gru 2005 Powrót do góry

To ja zaczne oczywiści moją naj naj naj jest Barca

FC Barcelona:
Image
Data założenia: 29. listopada 1899

Założyciel: Hans Gamper

Adres: Futbol Club Barcelona, Av.Arístides Maillol, s/n 08028 Barcelona, Hiszpania

Telefon: 00 34 902 18 99 00

FAX: 93 411 22 19

Liczba Socios: ok. 130 000
Liczba Penyi: ok. 1 550

Strona Internetowa: [link widoczny dla zalogowanych]

E-mail: [link widoczny dla zalogowanych]

Prezes: Joan Laporta i Estruch

Trener: Frank Rijkaard

Stadion: Camp Nou (pojemność zgodna z wymogami FIFA: 98 260)

Barwy: bordowo - granatowe

Najwięcej bramek strzelonych dla klubu: Alcántara (357)

Najwięcej rozegranych spotkań: Migueli (670)

Najwięcej tytułów z Barceloną: Amor (19)

Najwyższa wygrana w historii: FC Barcelona - Gimnàstic Tarragona 10:1 (1949-1950)

Najwyższa porażka w historii: Athletic Bilbao - FC Barcelona 12:1 (1930-1931)


Mistrzostwo Hiszpanii (Spanish Premier League)

Pierwsze mecze toczone o mistrzostwo Hiszpani odbyły się w sezonie 1928-29. Od razu można było zauważyć, że największe szanse ma FC Barcelona i Real Madryt. Przez pierwsze lata uczestniczyło 10 drużyn. Od sezonu 1934-35 doszły jeszcze dwie drużyny, natomiast w latach 1942-43 było juz 14 drużyn. W sezonie 1944-45 Barcelona po raz drugi zdobyła tytuł mistrza Hiszpani. Zdobyła go także dwa razy z rzędu w latach 1948-49 i 1949-50. W 1950 roku do tytułu wystartowało już 16 drużyn. Barcelona ponownie zostawała mistrzem w latach: 1952, 1953, 1959 i 1960. W roku 1971 ilość drużyn powiększono do osiemnastu, natomiast 1974 i 1985 roku Barca ponownie sięknęła po tytuł mistrzowski. W sezonie 1987-88 ponownie powiększono ilość drużyn, tym razem do dwudziestu i taka liczba utrzymuje sie do dzisiaj (z wyjątkiem sezonów 1995-96 i 1996-97, kiedy drużyn było 22). Lata '90 były jednymi z najbardziej udanych dla Barcelony. Kataloński klub zdobywał puchar mistrza Hiszpani sześć razy: w 1991, 1992, 1993, 1994, 1998 i 1999 roku. Następnie po 6-letnich bezowocnych staraniach o wywalczenie tego treofeum, Barcelona znów zatriumfowała w Hiszpanii. W sezonie 2004/2005 puchar pojechał - ku uciesze kibiców na całym świecie - do stolicy Katalonii.

Puchar Hiszpanii (Copa Del Rey)

Puchar Hiszpani jest rozgrywany od 1901 roku i jest najstarszym z oficjalnych turniejów rozgrywanych w Hiszpani. Ogólnie Copa Del Rey powędrowała do Barcelony 24 razy. Pierwszy raz Barca zdobyła go w 1910 roku. Następnie Barcelona triumfowała w następująch latach: 1911-12 1912-13 1919-20 1921-22 1924-25 1925-26 1927-28 1941-42 1950-51 1951-52 1952-53 1956-57 1958-59 1962-63 1967-68 1970-71 1977-78 1980-81 1982-83 1987-88 1989-90 1996-97 1997-98.


Superpuchar Hiszpanii (Copa Del Oro)

Pierwszy raz rozegrano go w sezonie 1945-46. W pierwszym turnieju Barcelona pokonała Athletic Bilbao 5:4. W sezonie 1948-49 Barca grała przeciwko Sevilli i wygrała 1:0. Następnego roku uległą jednak Valenci 4:7. Następny tytuł wywalczyła w sezonie 1983-84. Potem przyszedł czas porażek w tych rozgrywkach: 1986 i 1989 z Athletico Madryt, i w 1990 z Realem Madryt. W sezonach 1990-91, 1992-93 i 1994-95 Superpuchar znowu trafił do muzeum Barcy. W sezonie 1993-94 Barca utraciła go na rzecz Realu Madryt. Potem Barcelona Superpuchar wywalczyła w sezonie 1996-97, a ostatni raz to trofeum trafiło w ręce Katalończyków w sezonie 2004/2005 po pokonaniu Betisu.


Puchar Ligi (Copa de la Liga)

O tym pucharze wiadomo tylko tyle, że Barcelona zdobyła go w sezonach: 1982-83 i 1985-86





Liga Mistrzów (Champions League)

FC Barcelona zdobyła Puchar Mistrzów tylko raz, w sezonie 1991-92. W finale spatkała się z Sampdorią Genua, i dzięki wspaniałemu uderzeniu Ronaldo Koemana, Barca wygrała 1:0. W sezonie 1993-94 Barca spotkała się w finale z AC Milan, jednak nie zaliczą tego meczu do zbyt udanych, gdyż podopieczni Cruyff'a przegrali... 0:4. W następnym roku Barca została wyeliminowana w ćwierćfinale przez Paris St. Germain. Po dwóch latach nieobecności Barcelona powróciła do Champions League, jednak nie spełniła oczekiwań. W sezonie 1999-2000 klub z Kataloni został wyeliminowany w półfinale przez Valencie. Sezony 2001/2002 i 2002/2003 to ponowny udział Barcy w Lidze Mistrzów niestety w obu przypadkach Barca odpada niedługo po zakończeniu faz grupowych.

Puchar UEFA (UEFA Cup)

Pierwszy raz Puchar UEFA rozegrano w 1971 roku, gdyż to właśnie wtedy zastąpił on Puchar Miast Targowych. Barcelona kwalifikowała się do Pucharu UEFA jeszcze w latach 1975-76, 1977-78 i 1995-96, jednak dochodziła jedynie do półfinałów. Podobnie było w sezonie 2000-01, kiedy to Barca uległa w dwumeczu Liverpoolowi 0:1. Ostatni udział w Pucharze UEFA to sezon obecny, czyli 2003/04, gdzie Barcie na razie udało się przejść 2 rundy.


Puchar Miast Targowych

Pierwsza edycja Pucharu Miast Targowych trwała trzy (!) lata. Wczesne fazy turnieju Barcelona przeszła jak burza. Schody zaczęły się dopiero w półfinale, gdzie przeciwnikiem Barcy było Birminghan City. Pierwszy mecz był rozgrywany w Anglii, i gospodarze wygrali 4:3. Bramki dla Katalończyków strzelili: Tejada, Evaristo i Martinez. W rewanżu było 1:0 dla Barcelony po bramce Kubali w końcówce spotkania. W takiej sytuacji potrzebny był dodatkowy mecz. Zwycięsko z niego wyszli Katalończycy, którzy pokonali Anglików 2:1, po bramkach Evaristo i Kubali.
Przeciwnikiem w finale była drużyna z Londynu, i tam odbył się pierwszy mecz zakończony wynikiem 2:2. Drugi mecz to istny popis Barcelony (z kilkoma zmianami w składzie), która rozgromiła Londyńczyków... 6:0. Po dwie bramki zdobyli Saurez i Evaristo, po jednej dorzucili Martinez i Vergez. Trenerem Blaugrana był wtedy Balmanya.

W sezonie 1958-59 Barcelona również grała w Pucharze Miast Targowych (trzecie miejsce w lidze). Zaszły jednak pewne zmiany w klubie. Pojawił się nowy trener - Hellenio Herrera, przyszło kilku nowych zawodników (m.in. Czibor, Kocsis), paru też odeszło (m.in. Seguera, Gonzalvo, Basory). Pierwszym "poważniejszym" przeciwnikiem była Bazylea, która na własnym stadionie uległa Barcie 1:2, a gole dla gości strzelali Evaristo i Gensana. Na Camp Nou padł wynik 5:2, a bramki dla gospodarzy strzelali: Villaverde, Czibor (dwie), Evaristo i Gonzalez. W kolejnej rundzie Barcelonę czekały mecze z Interem Mediolan. W stolicy Katalonii Barca pokazała klasę i urządziła sobie ostre strzelanie, pokonując Włochów 4:0. Bramki były dziełem Ribelles'a (dwie), Villaverde'a i Segarra'y. W Mediolanie przyjezdni także uczyli grać miejscowych, gdyż padł wynik 4:2 dla Barcy. Po dwie bramki dla niej strzelili Kubala i Martinez. Następnym przeciwnikiem ,tym razem półfinałowym był Red Star Belgrad. Pierwszy mecz rozegrany w stolicy Jugosławii skończył się remisem 1:1, a bramkę dla Barcelony zdobył Evaristo. Dopiero w drugim meczu Katalończycy pokazali na co ich było stać i wygrali 3:1.
Podobnie jak poprzednia edycja, tak i ta, trwała więcej niż rok, a dokładniej dwa. Mecze finałowe odbyły się w 1960 roku, a przeciwnikiem Blaugrany było Birminghan City. W Anglii było 0:0, w Hiszpanii matomiast 4:1 dla gospodarzy. Bramki dla nich strzelali: Martinez, Czibor i Coll.

Barcelona zaszczyciła swoją obecnością także i w trzeciej edycji Puchary Miast Targowych. Na pierwszy ogień poszli piłkarze z Zagrzebia. W Jugosławii było 1:1, a w Barcelonie 4:2 dla gospodarzy, po bramkach Suarez'a, Martinez'a, Gensana'y i Czibor'a. Następnymi na drodze do planowanego triumfu byli piłkarze Hibernianu (Szkocja). W Hiszpanii było 4:4, bramki dla gospodarzy strzelali Kocsis (trzy) i Evaristo. W Szkocji jednak, gospodarze wygrali 3:2, a bramki dla przegranych strzelali Martinez i Kocsis.

Nie przeszkodziło to jednak, aby Barcelona wystąpiła w czwartej edycji Pucharu Miast Targowych. Była to już zupełnie odmieniona Barcelona - nowy (stary) trener - Ladislao Kubala, praktycznie nowy skład. Pierwszymi przeciwnikami byli piłkarze z Berlina. W NRD było 1:0 dla gospodarzy, na Camp Nou jednak wygrała Barcelona 3:0, a bramki strzelili Evaristo i Zaldu. Natępnym przecinikiem było Dynamo Zagrzeb. Na Camp Nou było 5:1 [Pereda, Evaristo (trzy), Kocsis], a w Zagrzebiu 2:2. Kolejnym przeciwnikiem było Sheffield Wednesday (Anglia). Mecz na wyspach Katalończycy przegrali 3:2, a bramki dla nich strzelił Evaristo. W rewanżu na Camp Nou padł wynik 2:0 dla gospodarzy, po bramkach Evaristo i Kocsis'a. W półfinale na drodze Barcelonie stanął Red Star Belgrad. W Jugosławii było 2:0 dla przyjezdnych, po bramkach Zaldua'y i Paredy. W rewanżu natomiast gospodarze wygrali pewnie - 4:1, po bramkach Kocsis'a, Vicente i Zaldua'a (dwie).
W końcu wielki finał. I tu przeciwnikiem czerwono - granatowych była Valencia. Na Estadio Mestalla było... 6:2 dla gospodarzy; te dwie bramki strzelił Kocsis. W rewanżu Barca nie pokazała nic, gdyż pogodziła się ze swoją przegraną.


Puchar Zdobywców Pucharów

To trofeum Barca zdobywała czterokrotnie, w latach: 1979, 1982, 1989, 1997, a w roku 1991 doszła do finału, ale odpadła w nim z Manchesterem United [1:2]. W roku 1979 finał odbył się w Bazylei, gdzie Barcelona w dogrywce zwyciężyła z Fortuną Duesseldorf 4:3. Trzy lata później, już w samej Barcelonie Katalończycy pokonują Standart Liege 2:1. W roku 1989 finał PZP rozgrywany był w Bernie i tam Barca pokonała Sampdorię Genuę 2:0. Ostatni puchar jaki udało się Barcie zdobyć przypadł na rok 1997, kiedy to w Rotterdamie PSG nie udało się sprostać Barcelonie i Francuzi przegrali 0:1.

Superpuchar Europy

FC Barcelona puchar ten zdobywała dwa razy, w sezonach: 1992/93 i 1997/98. Pierwszy z tych pucharów Katalończycy zdobyli po wygranej w meczu z Werderem Brema, natomiast drugi po pokonaniu innego niemieckiego klubu, Borussi Dortmund.

Pozostałe trofea FC Barcelony:

Mistrzostwo Katalonii: 1902, 1903, 1905, 1909, 1910, 1911, 1913, 1916, 1919, 1920, 1921, 1922, 1924, 1925, 1926, 1927, 1928, 1930, 1931, 1932, 1935, 1936, 1938, 1991, 1993, 2000, 2003, 2004
Puchar Joana Gampera: 1966, 1967, 1968, 1969, 1971, 1973, 1974, 1975, 1976, 1977, 1979, 1980, 1983, 1984, 1985, 1986, 1988, 1990, 1991, 1992, 1995, 1996, 1997, 1998, 1999, 2000, 2001, 2003, 2004
Puchar Theresa Therrara: 1948, 1951, 1972, 1990, 1993
Puchar Miasta Palmy: 1969, 1974, 1976, 1980, 1981
Puchar Pireneos Oriental: 1910, 1911, 1912, 1913
Puchar Dels Pirineus Orientals: 1910, 1911, 1912, 1913
Puchar Eva Duarte: 1946, 1948, 1952, 1953
Puchar Martini Rossi: 1950, 1952, 1953
Puchar Eva Duarte: 1948, 1952, 1953
Mały Puchar Świata: 1957
Puchar Ramona Carranzy: 1961, 1962, 2005
Puchar Martini & Rossi: 1952, 1953
Puchar Llatina: 1949, 1952
Puchar Sabadell: 1907, 1908
Puchar Barcelony: 1903, 1918
Puchar Nadala: 1961
Festa D'elig: 1970
Puchar Badjozu: 1977
Costa Del Sol: 1977
Puchar Prezydenta: 1966, 1968
Puchar Salut: 1906, 1908
Trofeum Gampera: 1914
Puchar Costa Brava: 1973
Złoty Puchar: 1945
Trofeum Mallorki: 1947
Puchar Civil Governor: 1949
Stulecie Ajaxu Amsterdam: 2000

Image
Image
Image[/list]


Post został pochwalony 0 razy
Zobacz profil autora
asiulka
3G real forumator
3G real forumator



Dołączył: 20 Cze 2005
Posty: 661 Przeczytał: 0 tematów

Skąd: RZOCHÓW THE BEST

PostWysłany: Pią 17:31, 30 Gru 2005 Powrót do góry

wybacz, ale nie przeczytałam Razz ale się zgadzam barca jest najlepsza i miażdzy głupi real mam nadzieje, ze wygrają ta edycje Ligi Mistrzów
ps może się wybierzemy do pięknej Katalonii Hans Question Twisted Evil


Post został pochwalony 0 razy
Zobacz profil autora
HanS
3G real forumator
3G real forumator



Dołączył: 27 Lis 2005
Posty: 725 Przeczytał: 0 tematów

Skąd: Mielec

PostWysłany: Pią 18:19, 30 Gru 2005 Powrót do góry

Czekam na raport o Juve


Post został pochwalony 0 razy
Zobacz profil autora
kamil
Administrator
Administrator



Dołączył: 12 Cze 2005
Posty: 1158 Przeczytał: 0 tematów

Skąd: W1 Smoczka

PostWysłany: Pią 21:57, 30 Gru 2005 Powrót do góry

Radek ma racje, olałaś go i jeszcze bezwstydnie sie do tego przyznajesz, chłopak sie tyle opisał, lepiej napraw swój błąd i daj mu coś o juve,
a tak na marginesie
HanS napisał:
Każdy z nas ma jakąś(eś) ulubioną drużyne.
to nie każdy takową Wink


Post został pochwalony 0 razy
Zobacz profil autora
Mateusz
Moderator
Moderator



Dołączył: 26 Cze 2005
Posty: 557 Przeczytał: 0 tematów

Skąd: Z Mielca :)

PostWysłany: Pią 22:59, 30 Gru 2005 Powrót do góry

REAL MADRYT
Część I: Początki Wielkiego Realu (1902 - 1922)
(Real) Madrid Club de Fútbol oficjalnie powstał na początku XX wieku, dokładnie 6. marca 1902 (wtedy na dobre ta dyscyplina sportu "rozkręca" się w Hiszpanii) roku. Jednak nieoficjalne wieści niosą, że pod taką nazwą występowano jeszcze pod koniec wieku XIX. W 1897 roku w Hiszpanii działała grupa zwana Foot-ball Sky, która założyła większość madryckich ekip. Jedną z nich był dzisiejszy Real. Na owe czasy nie zatwierdzono w rejestrze klubów Madryckiego CF, gdyż uznano, że nie ma takiej potrzeby. W końcu jednak znalazła się grupa zagorzałych kibiców piłki nożnej, która założyła pierwszy, oficjalny klub piłkarski w Madrycie. Pierwszymi ludźmi rządzącymi późniejszym Realem byli: Juan Padrós Rubio (na zdj. po prawej) - Katalończyk i wegetarianin, główny pomysłodawca. Zalegalizował klub po dwóch latach prezydentury Juana Palaciosa (na zdj. po lewej), Enrique Varela (prezydent), Manuel Mendía (wiceprezydent), José de Gorostizaga (sekretarz), Antonio S. Neyra, Mario Giralt, Carlos Mertens. Álvaro Spottorno oraz Arturo Meléndez (członkowie zarządu). Nowy zarząd zatwierdził również klubowe barwy. Podobnie jak słynny London Corinthians, Madrid CF od tego momentu występować będzie w białych trykotach z granatowymi getrami (potem ulegnie to zmianie), czapeczką i purpurowymi wypustkami na rękawach koszul. Trzy dni po założeniu klubu rozgrywany jest pierwszy oficjalny mecz Madrytu. To jednak nie jest mecz o stawkę, lecz spotkanie, które ma wyłonić pierwszy skład z dwóch drużyn, które przyłączyły się pod madrycką banderę. W meczu wystąpili: drużyna niebieska - Meléndez, J. Padrós, Spottorno, Gorostizaga, Mendía, Páramo, Neyra, A. Giralt, F. Palacios, Martens i Rodero; drużyna czerwona - J. Giralt, Meléndez, Molera, Salvador, Valcárcel, Spottorno, Stampher, J. Palacios, Varela, Celada oraz Buenos. Wynik nie był ważny, a brzmiał on 1:0 dla niebieskich. Mecz odbył się na boisku przy alei Plaza de Toros. Siedzibami klubu zostały: zaplecze sklepu "Al Capricho", który był w posiadaniu braci Padrós. Do meczu piłkarze przygotowywali się w tawernie "La Taurina", która leżała nieopodal wcześniej wspomnianego boiska. 22. marca gazeta "Heraldo del Sport" drukuje instruktaż do gry w piłkę nożną, który napisał Anglik Arthur Johnson. Niedługo potem zostaje on pierwszym trenerem w futbolowej drużynie Madrid. 15. kwietnia klub działa już "pełną gębą", tegoż dnia zarząd klubu wybiera z wizytą do nowego króla Hiszpanii, Alfonso XIII. 13. maja, pechowego jak się okazało, wystartowała liga. Już na początek kibicom zaserwowano pierwsze "Gran Derby" pomiędzy Madrytem, a Barceloną. Katalończycy wygrali 3:1 mając w swoim składzie bardzo wielu piłkarzy zagranicznych. Na pocieszenie Blancos pokonują Espanol (późniejszy Espanyol) z Barcelony 3:2, w nagrodę otrzymując Copa de la Gran Pena, pierwsze trofeum w galerii madryckiego klubu.

Rok później, 8. kwietnia 1903 roku Madrid CF przegrywa finałowy mecz nieoficjalnych (oficjalne stały się dopiero w 1929 roku) mistrzostw Hiszpanii (zarazem był to Puchar Hiszpanii. To te rozgrywki decydowały o tym, kto jest najlepszą drużyną w kraju Corridy) z Athlétic Bilbao (2:3). Po końcowym gwizdku sędziego kapitan Blancos, J. Giralt poprosił kapitana baskijskiego klubu, Astorquia'ę o rewanż następnego dnia. W styczniu 1904 roku podpisuje kontrakty z Francuzami Moderno i Amicale oraz Hiszpanem Moncloą. Carlos Padrós porzuca stanowisko Madryckiego Związku Piłkarskiego, by przejąć schedę po bracie, Juanie w Realu Madryt. Pierwszy Puchar (mistrzostwo) Hiszpanii wpada w ręce "białych" już trzy lata po założeniu klubu, 16. kwietnia 1905 roku. Tym samym udał się rewanż za rok 1903, tym razem to madrycki CF triumfował nad Athlétic Bilbao (1:0). Gola po podaniu Pedro Paragesa strzelił Prast. Carlos Padrós zorganizował pierwszy mecz międzypaństwowy swojego klubu (23. października 1905). Było to możliwe dzięki wizycie francuskiego prezydenta Loubeta na Półwyspie Iberyjskim. W meczu pomiędzy Galia Sport Paryż i Madryt CF padł remis 1:1. W roku następnym kolejny powód do dumy, gdyż w stosunku 4:1 wygrywamy (drugi raz z rzędu) mistrzostwo Hiszpanii z… Athlétic Bilbao. Następnego dnia przegrywamy z Recreativo Huelva 3:0. Trzecie z rzędu mistrzostwo przychodzi do nas po roku - 30. marca 1907 roku. Po raz kolejny gola na wagę zwycięstwa zdobywa Prast, w pokonanym polu zostawiając Vizcayę Bilbao (pierwszy zdobywca Pucharu Hiszpani, zatem także pierwszy, nieoficjalny mistrz - 1902 rok). 13. kwietnia (tym razem szczęśliwa data) 1908 roku Real zdobywa już czwarte w historii mistrzostwo Hiszpanii, pokonując 2:1 Sporting Vigo. Tego samego roku zostaje wybrany nowy prezydent: Adolfo Meléndez. Carlos Padrós zostaje dozgonnie honorowym prezydentem. Własny stadion Real dzierżawi 31. października 1912 roku od Laureano García Comiso za 1000 peset miesięcznie. Boisko odgrodzone wysokim płotem nazwano O'Donnell, a w sezonie już na nowym boisku, w barwach Realu zadebiutował młody napastnik, Santiago Bernabéu. O nim jeszcze sporo przeczytamy później. Następne cztery lata, to okres bardzo "chudy" dla futbolu w Madrycie. 30. października 1916 roku Real gra w finale mistrzostw Hiszpanii ulegając… Athlétic, tak temu samemu, z Bilbao. Przebieg meczu i wynik lepiej przemilczeć, Królewscy zostali pogromieni 4:0. Przed tą bolesną porażką Real zdołał wywalczyć tytuł najlepszej ekipy regionu madryckiego, co było pierwszym od trzech lat trofeum o miano to właśnie. Rok 1916 przyniósł jeszcze jedną innowację: roszady w zarządzie spowodowały, że na stanowisko honorowego prezydenta wdrapał się dotychczasowy prezydent, Adolfo Meléndez. 15. maja roku następnego Real zdobywa kolejne mistrzostwo Hiszpanii po wspaniałym dwumeczu finałowym przeciwko Arena de Guecho. W składzie ekipy z Madrytu sporo nowych twarzy: Teus, Erice, Eulogio, Aranguren, Ricardo Alvarez, Antonio de Miguel, El Científico, Sansineca, bracia Petit, Castell, Bernabéu, Sotero Aranguren. Trzy lata później nadchodzi historyczna chwila. Dokładnie 29. lipca 1920 roku z rąk króla Hiszpanii, Alfonso XIII Madrid Club de Futbol otrzymuje tytuł królewski "real". Od tegoż momentu rodzi się Real Madrid Club de Fútbol, z tą nazwą występujący po dziś, z nie na darmo używanym przydomkiem - "Królewscy". Blancos w tym samym roku, 13. grudnia rozpoczęli tournee po Portugalii, pierwszy poważny wojaż zagranicą. Mogli się przekonać o "sacatrás", wojnie pomiędzy Benfiką, a Porto. Po odwiedzinach u sąsiada, Królewscy wyruszyli na Półwysep Apeniński, do Włoch. Tam zagrali pięć spotkań w Turynie, Bolonii, Liornie i Genui. Zatem pierwszy kontakt internacjonalny stał się faktem!

TROFEA

Liga Mistrzów
Triumfy - 1956; 1957; 1958; 1959; 1960; 1966; 1998; 2000; 2002
Finały - 1962; 1964; 1981

Puchar Interkontynentalny
Triumfy - 1960; 1998; 2003
Finały - 1966; 2000

Puchar UEFA
Triumfy - 1985; 1986

Puchar Zdobywców Pucharów
Finały - 1971; 1983

Superpuchar Europy
Triumfy - 2002
Finały - 1998; 2000

Liga hiszpańska
Triumfy - 1932; 1933; 1954; 1955; 1957; 1958; 1961; 1962; 1963; 1964; 1965; 1967; 1968; 1969; 1972; 1975; 1976; 1978; 1979; 1980; 1986; 1987; 1988; 1989; 1990; 1995; 1997; 2001; 2003
II miejsce - 1929; 1934; 1935; 1936; 1942; 1945; 1950; 1960; 1966; 1981; 1983; 1984; 1992; 1993; 1999; 2005

Puchar Króla
Triumfy - 1905; 1906; 1907; 1908; 1917; 1934; 1936; 1946; 1947; 1962; 1970; 1974; 1975; 1980; 1982; 1989; 1993
Finały - 1903; 1916; 1918; 1924; 1929; 1930; 1933; 1940; 1943; 1958; 1960; 1961; 1965; 1968; 1979; 1983; 1990; 2002; 2004

Superpuchar Hiszpanii
Triumfy - 1988; 1989; 1990; 1993; 1997; 2001; 2003
Finały - 1982; 1995

Puchar Ligi
Triumfy - 1985

TRENERZY

Start Nazwisko Narodowość Trofea
2005 Vanderlei Luxemburgo Brazylijczyk
2004 Manuel Garcia Remon Hiszpan
2004 Jose Antonio Camacho Hiszpan
2003 Queiroz Portugalczyk 1 Superpuchar Europy
1999 Del Bosque Hiszpan 2 Liga, 2 Puchary Mistrzów, 1 Puchar Interkontynentalny, 1 Superpuchar Europy
1999 Toshack Walijczyk
1998 Hiddink Holender 1 Puchar Interkontynentalny
1997 Heynckes Niemiec 1 Superpuchar Hiszpanii; 1 Puchar Mistrzów
1996 Capello Włoch 1 Liga
1996 Arsenio Hiszpan
1994 Valdano Argentyńczyk 1 Liga
1994 Del Bosque Hiszpan
1992 Floro Hiszpan 1 Puchar; 1 Superpuchar Hiszpanii
1992 Berraondo Hiszpan
1992 Beenhakker Holender
1991 Antic Jugosłowianin
1990 Di Stefano Hiszpan 1 Superpuchar Hiszpanii
1989 Toshack Walijczyk 1 Liga
1986 Beenhakker Holender 3 Liga; 1 Puchar
1985 Molowny Hiszpan 1 Liga; 1 Puchar UEFA; 1 Puchar Ligi
1984 Amancio Hiszpan
1982 Di Stefano Hiszpan
1982 Molowny Hiszpan 1 Puchar
1979 Boskov Jugosłowianin 1 Liga; 1 Puchar
1977 Molowny Hiszpan 2 Liga
1974 Miljanic Jugosłowianin 2 Puchary; 1 Liga
1974 Molowny Hiszpan 1 Puchar
1960 Munoz Hiszpan 9 Liga; 2 Puchay Mistrzów; 1 Puchar Interkontynentalny
1959 Fleitas Brazylijczyk
1957 Carniglia Argentyńczyk 1 Liga; 2 Puchary Mistrzów
1955 Villalonga Hiszpan 2 Liga; 2 Puchary Mistrzów
1953 Fernández Urugwajczyk 1 Liga
1952 Ipińa Hiszpan
1951 Scarone Urugwajczyk
1948 Keeping Anglik
1946 Albéniz Hiszpan 1 Puchar
1945 Quicoces Hiszpan 1 Puchar
1943 Encinas Hiszpan
1941 Armet Hiszpan
1934 Bru Hiszpan 2 Puchary
1932 Firsth Austriak 1 Liga
1930 Hertza Węgier 1 Liga
1929 Quirante Hiszpan
1927 Berraondo Hiszpan
1926 Llorente Hiszpan
1920 Cárcel Hiszpan
1910 Johnson Anglik 5 Pucharów

PREZYDENCI

2000 Florentino Perez
1995 Lorenzo Sanz
1985 Ramon Mendoza
1978 Luis de Carlos
1943 Santiago Bernabeu
1940 Antonio Santos Perralba
1939 Adolfo Melendez
1935 Rafael Sanchez Guerra
1929 Luis Usera Bugallal
1926 Luis de Urquijo
1917 Pedro Parages
1908 Adolfo Melendez
1904 Carlos Padros
1902 Juan Padros
1900 Juan Palasios

STRZELCY

Sezon Nazwisko Liczba goli
2000/01 Raul 24
1998/99 Raul 25
1994/95 Zamorano 28
1990/91 Butragueno 19
1987/88 H. Sanchez 29
1986/67 H. Sanchez 34
1985/86 H. Sanchez 29
1983/84 Juanito 17
1969/70 Amancio 16
1968/69 Amancio 14
1963/64 Puskas 20
1962/63 Puskas 26
1960/61 Puskas 27
1959/60 Puskas 26
1958/59 Di Stefano 23
1957/58 Di Stefano 19
1956/57 Di Stefano 31
1955/56 Di Stefano 24
1953/54 Di Stefano 27
1951/52 Pahino 28
1932/33 Olivarez 16

SKLAD

Bramkarze
1. Iker Casillas 20 maja 1981 r.
13. Diego López 3 listopada 1981 r.
Obrońcy
2. Míchel Salgado 22 października 1975 r.
3. Roberto Carlos 10 kwietnia 1973 r.
4. Sergio Ramos 30 marca 1986 r.
6. Iván Helguera 28 marca 1975 r.
15. Raúl Bravo 14 kwietnia 1981 r.
18. Jonathan Woodgate 22 stycznia 1980 r.
20. Óscar Miñambres 1 lutego 1981 r.
21. Carlos Diogo 18 lipca 1983 r.
22. Francisco Pavón 9 stycznia 1980 r.
24. Alvaro Mejía 18 stycznia 1982 r.
Pomocnicy
5. Zinédine Zidane 23 czerwca 1972 r.
8. Júlio Baptista 1 października 1981 r.
12. Pablo García 11 maja 1977 r.
14. Guti 31 października 1976 r.
16. Thomas Gravesen 11 marca 1976 r.
23. David Beckham 2 maja 1975 r.
Napastnicy
7. Raúl González (c) 27 czerwca 1977 r.
9. Ronaldo 22 września 1976 r.
10. Robinho 25 stycznia 1984

HYMN

"Himno del Real Madrid"
Hymn Realu Madryt, wykonany po raz pierwszy przez Jose de Aguilara, powstal podczas podrózy pociagiem z Aranjuez do Madrytu. Pierwowzór zostal napisany w restauracji "Zielona Zaba", przez Luisa Cisneros Galiane, choc z drugiej strony hymn mial tez innych twórców, jak: Marine Garcia, Amora Farińa oraz Antonio Villena Sanchez.
Nagrania rozpoczely sie w wytwórni Columbia. W koncu zainteresowal sie tym sam Santiago Bernabeu. Wykonaniem zajal sie wspomniany Jose de Aguilar. Wspomoglo go 32 muzyków, z czego wielu nalezalo do uniwersyteckiego konserwatorium, jak i Hiszpanskiej Orkiestry Narodowej.
Jako anegdote, warto wspomniec, ze Santiago Bernabeu spytal Luisa Galiane o to, czy jest pracownikiem Realu. Galiana majacy zawsze dobre poczucie humoru odpowiedzial, ze nie pracuje dla tego klubu, dodajac takze, ze jest zwiazany z Atletico Madryt. Widzac zawód na twarzy Bernabeu przyznal, ze zartowal oraz dodal, ze niejednokrotnie staral sie o posade w Realu, ale nigdy nie bylo wolnych etatów. Bernabeu rozmawiajac w miedzyczasie z kims przez telefon w pewnym momencie powiedzial tak - Do tego wykonania musi zostac zalaczona fotografia twórcy, a jutro zostanie ono przedstawione zarzadowi. Wydamy plyte z ta piesnia, która stanie sie jednym z symboli klubu - powiedzial oczarowany prezydent - legenda Realu.
Historie ta opowiedzial syn Luisa Galiany, a miala ona miejsce w 1952 roku, stajac sie od tego czasu oficjalnym hymnem Realu Madryt.


Oryginał po hiszpańsku:

De las glorias deportivas
Que campean por Espana
Va el Madrid con su bandera
Limpia y blanca que no empana.
Club castizo y generoso
Todo nervio y corazon
Veteranoz y noveles
Veteranoz y noveles
Miran siempre sus laureles
Con respeto y emocion.

Hala Madrid, hala Madrid
Noble y belico adalid
Caballero del honor.
Hala Madrid, hala Madrid
A triunfar en buena lid
Defendiendo tu color
Hala Madrid, hala Madrid, hala Madrid.

Enemigo en la contienda
Cuando pierde da la mano
Sin envidias ni rencores
Como bueno y fiel hermano.
Los domingos por la tarde
Cominando a Chamartin
Las mocitas madrilenas
Las mocitas madrilenas
Van alegres y risuenas
Porque hoy juega se Madrid.

Tłumaczenie na polski:

Ze sportową chwałą Maszeruje przez Hiszpanię
Czystą i białą.
Prawdziwy i wielki klub.
Wszyscy zdenerwowani z ręką na sercu,
Weterani i nowicjusze,
Weterani i nowicjusze,
Oglądają trofea zawsze
Z respektem i wzruszeniem.

Naprzód Madrycie, naprzód Madrycie.
Szlachetny człowiek i waleczny przywódca,
Jeździeć honoru.
Naprzód Madrycie, naprzód Madrycie.
Zwyciężaj z honorem
W obronie swoich barw.
Naprzód Madrycie, naprzód Madrycie, naprzód Madrycie!

Rywal w czasie walki,
Kiedy przegrywa podaje rękę,
Bez zazdrości ani urazy.
Jak wierny i oddany brat
W niedzielny wieczór
Idąc na Chamartin
Poddani z Madrytu
Poddani z Madrytu
Radują i uśmiechają się
Ponieważ dzisiaj gra Madryt!

STADION

Image

HERB

Image

BARWY

biale

PS : tom siem opisal Razz


Post został pochwalony 0 razy
Zobacz profil autora
HanS
3G real forumator
3G real forumator



Dołączył: 27 Lis 2005
Posty: 725 Przeczytał: 0 tematów

Skąd: Mielec

PostWysłany: Sob 16:36, 31 Gru 2005 Powrót do góry

Tak opisałeś się ale chyba:d A ty wogóle to przeczytałeś?SmileSmileSmileSmile wątpie


Post został pochwalony 0 razy
Zobacz profil autora
Mateusz
Moderator
Moderator



Dołączył: 26 Cze 2005
Posty: 557 Przeczytał: 0 tematów

Skąd: Z Mielca :)

PostWysłany: Sob 18:31, 31 Gru 2005 Powrót do góry

Blogoslawieni ci co nie zobaczyli a uwierzyli Twisted Evil


Post został pochwalony 0 razy
Zobacz profil autora
HanS
3G real forumator
3G real forumator



Dołączył: 27 Lis 2005
Posty: 725 Przeczytał: 0 tematów

Skąd: Mielec

PostWysłany: Sob 18:58, 31 Gru 2005 Powrót do góry

A co to ma do temat.Przypowieści to jest inny temat


Post został pochwalony 0 razy
Zobacz profil autora
kamil
Administrator
Administrator



Dołączył: 12 Cze 2005
Posty: 1158 Przeczytał: 0 tematów

Skąd: W1 Smoczka

PostWysłany: Sob 19:05, 31 Gru 2005 Powrót do góry

nie widziałeś Mateusza jak to pisał, więc nie wierzysz Razz


Post został pochwalony 0 razy
Zobacz profil autora
SolitoRagazzo
Moderator
Moderator



Dołączył: 04 Gru 2005
Posty: 498 Przeczytał: 0 tematów

Skąd: Chomiczówka

PostWysłany: Nie 12:56, 01 Sty 2006 Powrót do góry

Pełna nazwa: Associazione Calcio Milan

Poprzednie nazwy:
Milan Foot-Ball & Cricket Club (1899-1919)
Milan Football Club (1919-1936)
Milan Associazione Sportiva (1936-1939)
Associazione Calcio Milano (1939-1945)

Data założenia: 16.12.1899
Data rejestracji w związku: 15.01.1900

Adres klubu: Via Turati 3, 20121 Milano

Stadion: Giuseppe Meazza - San Siro (85 700 miejsc)
Adres stadionu: Via Piccolomini 5, 20151 Milano
Poprzednie boiska:
Trotter, Acquabella, Via Sismondi, Via Bronzetti, Via Arona, Viale Lombardia


istoria Milanu sięga jeszcze XIX wieku. Pod koniec roku 1899 kilku Anglików postanowiło założyć w Mediolanie klub sportowy. Jak postanowili tak zrobili. Milan Football And Cricket Club powstał 16-stego
grudnia a jego pierwszym prezydentem został Alfred Edwards. Siedzibą klubu była winiarnia Fiaschetteria Toscana a mecze rozgrywano na boisku o nazwie Trotter. Ustalono, ze drużyna będzie nosić stroje w czerwono-czarne pasy. Po miesiącu zespół został zgłoszony do rozgrywek o mistrzostwo Włoch. Kapitanem zespołu był Herbert Kilpin (choć w pierwszym meczu Milanu w ramach mistrzostw funkcję kapitana pełnił David Allison). Już w drugim roku istnienia klub świętował zdobycie scudetto. W finałowym meczu rossoneri pokonali trzykrotnego mistrza Genoę 3:0. Później wycofano krykieta z nazwy klubu. Także lata 1906 i 1907 przyniosły tytuł mistrzowski. W roku 1908 Milan zbojkotował rozgrywki, gdyż krajowa federacja odmówiła rejestracji zagranicznych zawodników. W tymże roku w Milanie doszło do rozłamu i powstał Inter.


Przez kolejne lata Milan próbował nawiązać do sukcesów z początku wieku ale każdy sezon przynosił rozczarowanie. Rozgrywki wciąż ulegały zmianom. W końcu regionalne ligi zjednoczyły się i powstała Serie A. Jednak także w tych rozgrywkach rossoneri nie potrafili nic osiągnąć. Drużyna zdążyła już przenieść się na San Siro - dar od wieloletniego prezydenta Piero Pirelliego. Lata czterdzieste zaczęły się od przejęcia posady prezydenta klubu przez Umberto Trabattoniego. To był początek nowych sukcesów. Po wznowieniu rozgrywek po wojnie Milan zaczął zajmować coraz wyżsże miejsca w tabeli Serie A. I wreszcie w sezonie 1950/51 węgierski trener Lajos Czeizler doprowadził rossonerich do czwartego scudetto.


Lata pięćdziesiąte przyniosły więcej sukcesów. Zmieniały się gwiazdy zespołu, zmianiał się zarząd klubu a sukcesów przybywało. Po genialnym tercecie Gre-No-Li przybyli Juan Schiaffino i José Altafini. Prezydentem został Andrea Rizzoli a trenerem Gipo Viani. W rezultacie Milan wygrywał Serie A w sezonach 54/55, 56/57 i 58/59. Rossoneri zdobyli też 2 razy Coppa Latina. Rizzoli zarządził w międzyczasie budowę ośrodka treningowego - tak powstało Milanello. Lata sześćdziesiąte to kolejne sukcesy: 2 scudetto, Puchar Włoch, 2 Puchary Europy, Puchar Zdobywców Pucharów i Puchar Interkontynentalny. Prym w drużynie wiedli tacy gracze jak Gianni Rivera, Cesare Maldini czy Giovanni Trapattoni. Sukcesy te tworzyli trenerzy tacy jak Nereo Rocco i Niels Liedholm. Obaj doprowadzili też Milan do tryumfów w latach siedemdziesiątych. Do kolekcji doszły 3 Puchary Włoch i Puchar Zdobywców Pucharów. Trzy wspaniałe dekady okraszone zostały zdobyciem scudetto w sezonie 1978/79. Ten sukces przyniósł Milanowi "stellę" - gwiazdkę za zdobycie 10 tytułów Mistrza Włoch. Nic nie zapowiadało, że początek lat osiemdziesiątych będzie najczarniejszym okresem w historii Milanu.


Rok 1980 włoska piłka zapamięta ze względu na aferę Totonero. Udział w niej prezesa Milanu Felice Colombo kosztował klub degradację do Serie B. Milan wrócił do elity ale nie zdołał się utrzymać. Kolejny powrót był już bardziej udany. W tym mrocznym okresie pojawiła się jednak gwiazda Franco Baresiego. Baresi rozwijał swój talent ale Milan powoli się staczał. Ratunek pojawił się w roku 1986 kiedy klub przed bankructwem uchronił Silvio Berlusconi. Prezydent całkowicie zmienił Milan. Zespół zaczął się liczyć nie tylko we Włoszech ale także na całym świecie. Berlusconi kupował kolejne gwiazdy - Van Basten, Gullit, Rijkaard, Ancelotti. Natomiast Arigo Sacchi a potem Fabio Capello potrafili zapanować nad zespołem pełnym indywidualności i doprowadzić go do kolejnych trofeów. Do kolekcji rossonerich dołączyły następne scudetto (5), Puchary Europy (3) a także Superpuchary Włoch i Europy oraz Puchary Interkontynentalne.


Odejście Capello do Madrytu zakończyło erę sukcesów. Następnym trenerem został Oscar Tabarez, który
nie potrafił zapanować nad drużyną. Nie pomogły powroty Sacchiego i Capello ani takie gwiazdy jak Roberto Baggio. Trzeba było świeżej krwi. Trenerem został Alberto Zaccheroni i w pierwszym roku pracy uświetnił stulecie klubu zdobycie scudetto. Jednak Zaccheroni nie potrafił powtórzyć sukcesu. Mimo, że do drużyny dołączył ukraiński supersnajper Andriy Shevchenko Milan nie zawojował ani Serie A ani Ligi Mistrzów. To miało się zmienić w sezonie 2001/02. Nowy trener, charyzmatyczny Turek Fatih Terim, dostał od Berlusconiego wielkie gwiazdy. Zawodnicy tacy jak Rui Costa, Filippo Inzaghi czy Cosmin Contra mieli przynieść klubowi kolejne scudetto i zapewnić pierwszy w historii tryumf w Pucharze UEFA. Niestety Rui Costa, Inzaghi i Shevchenko prześladowani byli przez kontuzje. Terim stracił pracę a jego miejsce zajął Carlo Ancelotti. Jedyne co zdołał osiągnąć to zajęcie miejsca dającego grę w kwalifikacjach do Ligi Mistrzów. Berlusconi i Galliani postarali się o kolejne wzmocnienia i przed sezonem 2002/03 ściągnęli do klubu Rivaldo, Alessandro Nestę i Jona Dahla Tomassona. Rezultatem było wygranie Ligi Mistrzów i Coppa Italia. Sezon 2003/04 przyniósł 17. scudetto, a Milan pobił wszelkie rekordy. Kolejne rozgrywki miały przynieść podwójną koronę, ale rossoneri musieli zadowolić się tylko drugim miejscem w Serie A, a w Lidze Mistrzów w niesamowity sposób przegrali w finale z Liverpoolem, mimo prowadzenia do przerwy 3:0... Już wkrótce nowy sezon i nowe oczekiwania...


Mistrz Włoch - 17
(1901, 1906, 1907, 1950/51, 1954/55, 1956/57,
1958/59, 1961/62, 1967/68, 1978/79, 1987/88,
1991/92, 1992/93, 1993/94, 1995/96, 1998/99, 2003/04)
Puchar Włoch - 5
(1966/67, 1971/72, 1972/73, 1976/77, 2002/03)
Superpuchar Włoch - 5
(1989, 1992, 1993, 1994, 2004)

Puchar Europy / Liga Mistrzów - 6
(1962/63, 1968/69, 1988/89, 1989/90, 1993/94, 2002/03)

Puchar Zdobywców Pucharów - 2
(1967/68, 1972/73)

Superpuchar Europy - 4
(1989, 1990, 1994, 2003)

Puchar Interkontynentalny - 3
(1969, 1989, 1990)

Coppa Latina - 2
(1951, 1956)

INNE OSIĄGNIĘCIA
Puchar Federalny 1 1915/16
Mistrzostwo Serie B 2 1980/81, 1982/83
Puchar Mitropa 1 1981/82

TYTUŁ KRÓLA STRZELCÓW SERIE A
Aldo Boffi 19 1938/39
Aldo Boffi 24 1939/40
Aldo Boffi 22 1941/42
Gunnar Nordahl 35 1949/50
Gunnar Nordahl 34 1950/51
Gunnar Nordahl 26 1952/53
Gunnar Nordahl 23 1953/54
Gunnar Nordahl 27 1954/55
José Joao Altafini 22 1961/62
Gianni Rivera 17 1972/73
Pierino Prati 15 1967/68
Pietro Paolo Virdis 17 1986/87
Marco Van Basten 19 1989/90
Marco Van Basten 25 1991/92
Andriy Shevchenko 24 1999/00
Andriy Shevchenko 24 2003/04
PLEBISCYTY


Złota Piłka France Football

1963 2. Gianni Rivera
1969 1. Gianni Rivera
1987 1. Ruud Gullit
1988 1. Marco Van Basten
2. Ruud Gullit
3. Frank Rijkaard
1989 1. Marco Van Basten
2. Franco Baresi
3. Frank Rijkaard
1990 5. Franco Baresi
1992 1. Marco Van Basten
1994 3. Paolo Maldini
1995 1. George Weah
1999 3. Andriy Shevchenko
2000 3. Andriy Shevchenko
2003 3. Paolo Maldini
4. Andriy Shevchenko
2004 1. Andriy Shevchenko

Bramkarz Roku wg IFFHS
1994 5. Sebastiano Rossi
2003 4. Dida
2004 3. Dida

Drużyna Roku wg IFFHS
1992 2. Milan
1993 2. Milan
1994 3. Milan
1995 1. Milan
2003 1. Milan
Złoty But
2001 3. Andriy Shevchenko
Bravo Awards
1989 Paolo Maldini
1994 Christian Panucci
Trener Roku Ligi Mistrzów UEFA
02/03 Carlo Ancelotti
Piłkarz Roku wg World Soccer
1987 1. Ruud Gullit
3. Marco Van Basten
1988 1. Marco Van Basten
2. Ruud Gullit
3. Frank Rijkaard
1989 1. Marco Van Basten
3. Ruud Gullit
5. Franco Baresi
1990 9. Franco Baresi
1992 1. Marco Van Basten
8. Frank Rijkaard
1993 3. Ruud Gullit
1994 1. Paolo Maldini
6. Franco Baresi
1995 4. Paolo Maldini
5. George Weah
1996 3. George Weah
1999 3. Andriy Shevchenko
2000 3. Andriy Shevchenko
2001 8. Andriy Shevchenko
2002 6. Rivaldo
2003 4. Paolo Maldini
8. Andriy Shevchenko
2004 3. Andriy Shevchenko
Trener Roku wg World Soccer
1989 Arrigo Sacchi
2003 Carlo Ancelotti
Drużyna Roku wg World Soccer
1989 Milan
1994 Milan
2003 Milan
Piłkarz Roku wg Guerin Sportivo
1990 Franco Baresi
1992 Frank Rijkaard
1994 Daniele Massaro
2004 Kaká


NAJWYŻSZE WYNIKI (MECZE OFICJALNE)
Najwyższa wygrana u siebie 04.10.1914 Milan - Audax Modena 13:0
Najwyższa wygrana na wyjeździe 21.10.1919 Ausonia - Milan 0:10
Najwyższa porażka u siebie 05.11.1922 Milan - Bologna 0:8
Najwyższa porażka na wyjeździe 25.10.1925 Juventus - Milan 6:0
10.07.1927 Juventus - Milan 8:2
16.01.1974 Ajax - Milan 6:0
NAJWYŻSZE WYNIKI (SERIE A)
Najwyższa wygrana u siebie 18.02.1951 Milan - Palermo 9:0
Najwyższa wygrana na wyjeździe 05.06.1955 Genoa - Milan 0:8
Najwyższa porażka u siebie 06.04.1997 Milan - Juventus 1:6
Najwyższa porażka na wyjeździe 26.01.1936 Alessandria - Milan 6:1
03.05.1998 Roma - Milan 5:0
NAJWYŻSZE WYNIKI (EUROPEJSKIE PUCHARY)
Najwyższa wygrana u siebie 12.09.1962 Milan - US Luxembourg 8:0
Najwyższa wygrana na wyjeździe 19.09.1962 US Luxembourg - Milan 0:6
Najwyższa porażka u siebie 04.11.1959 Milan - Barcelona 0:2
21.10.1987 Milan - Espanyol * 0:2
23.11.1994 Milan - Ajax * 0:2
Najwyższa porażka na wyjeździe 16.01.1974 Ajax - Milan 6:0
* - mecze rozgrywane poza Mediolanem
NAJWYŻSZE WYNIKI (PUCHAR WŁOCH)
Najwyższa wygrana u siebie 13.09.1958 Milan - Padova 8:1
Najwyższa wygrana na wyjeździe 08.06.1958 Como - Milan 0:5
Najwyższa porażka u siebie 21.11.1979 Milan - Roma 0:4
Najwyższa porażka na wyjeździe 13.04.1940 Fiorentina - Milano 5:0
16.05.1943 Torino - Milano 5:0
NAJWIĘCEJ WYSTĘPÓW W MILANIE
1. Paolo Maldini 814
2. Franco Baresi 719
3. Gianni Rivera 658
4. Alessandro Costacurta 637
5. Mauro Tassotti 583
6. Mario Anquilletti 418
7. Cesare Maldini 412
8. Demetrio Albertini 406
9. Nils Liedholm 394
10. Alberigo Evani 393
NAJWIĘCEJ GOLI W MILANIE
1. Gunnar Nordahl 221
2. Gianni Rivera 164
3. José Joao Altafini 161
4. Andriy Shevchenko 160
5. Aldo Boffi 136
6. Marco Van Basten 124
7. Giuseppe Santagostino 106
8. Pierino Prati 102
9. Louis Van Hege 98
10. Albertino Bigon 90
NAJWIĘCEJ GOLI JEDNEGO PIŁKARZA W MECZU
Louis Van Hege 5 Mistrzostwa Włoch 28.05.1911 Milan - Piemonte 7:1
Louis Van Hege 5 Mistrzostwa Włoch 14.01.1912 Milan - Juventus 8:1
Aldo Cevenini I 5 Mistrzostwa Włoch 04.02.1912 Torino - Milan 1:6
Louis Van Hege 5 Mistrzostwa Włoch 09.11.1913 AC Milanese - Milan 1:6
Louis Van Hege 5 Mistrzostwa Włoch 04.10.1914 Milan - Audax Modena 13:0
Aldo Cevenini I 5 1` Puchar Mauro 03.03.1918 Milan - Inter 8:1
Carlo Galli 5 Serie A 13.04.1958 Milan - Lazio 6:1
José Joao Altafini 5 Puchar Europy 12.09.1962 Milan - US Luxembourg



Image


Image
Image
Image
Image
Image
Image
Image
Image
Image
Image


Post został pochwalony 0 razy
Zobacz profil autora
HanS
3G real forumator
3G real forumator



Dołączył: 27 Lis 2005
Posty: 725 Przeczytał: 0 tematów

Skąd: Mielec

PostWysłany: Pon 17:51, 02 Sty 2006 Powrót do góry

No zdjęcia zajebiste!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!


Post został pochwalony 0 razy
Zobacz profil autora
asiulka
3G real forumator
3G real forumator



Dołączył: 20 Cze 2005
Posty: 661 Przeczytał: 0 tematów

Skąd: RZOCHÓW THE BEST

PostWysłany: Pon 20:41, 02 Sty 2006 Powrót do góry

paweł słabiutko jak na ciebie Twisted Evil


Post został pochwalony 0 razy
Zobacz profil autora
HanS
3G real forumator
3G real forumator



Dołączył: 27 Lis 2005
Posty: 725 Przeczytał: 0 tematów

Skąd: Mielec

PostWysłany: Pon 21:09, 02 Sty 2006 Powrót do góry

Bo wiesz w tym temaci nie mógł za bardzo lać wody Smile tutaj to tylko suche fakty.A czekamy Asiu na raport o JUve Smile


Post został pochwalony 0 razy
Zobacz profil autora
SolitoRagazzo
Moderator
Moderator



Dołączył: 04 Gru 2005
Posty: 498 Przeczytał: 0 tematów

Skąd: Chomiczówka

PostWysłany: Wto 17:28, 03 Sty 2006 Powrót do góry

heh dokladnie ;D jescze byscie mnie posądzili o powiększanie zasług tego klubu Very HappyVery Happy


Post został pochwalony 0 razy
Zobacz profil autora
Wyświetl posty z ostatnich:      
Napisz nowy tematOdpowiedz do tematu


 Skocz do:   



Zobacz następny temat
Zobacz poprzedni temat
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach


fora.pl - załóż własne forum dyskusyjne za darmo
Powered by phpBB © 2001, 2002 phpBB Group :: FI Theme :: Wszystkie czasy w strefie CET (Europa)